منتورم را دوست دارم. پر ایده است و سخت گیر. سخت کوش و مدیر. خوش قلب و جدی. مرا یاد استاد راهنمایم می اندازد. همان سن و سال، همان شور و انرژی برای هدایت کردن و جهت دادن. اولین مدیرم هم در سنگاپور همین قدر دل سوز و راهنما بود؛ همین قدر وقت و ارزش می گذاشت تا یاد بگیرم جلوی پایم را روشن تر ببینم. من همیشه خوش بخت بوده ام که با آدم های خوبی برخورد کرده ام. از دعاهای مامان است شاید.
۲ نظر:
اینجا توی کارخونه ما, کسانی که تازه میان بعد از یه مدتع شبیه رییس هاشون میشن. ناخود آگاهه حتی اگه ازش خوششون نیاد رفتارهاشو کپی میکنن
رییس خوب داشتن نعمتیه !
اثر می گذاره. اگر این طور باشه، امیدوارم رفتارهای خوبش رو یاد بگیرم.
آره، بودن آدمی که به آدم دید و جهت موثر بده، تو هر زمینه ای نعمته :)
ارسال یک نظر