بعضی آدم ها خیلی قوی هستند. از تمام پستی ها و بلندی های زندگی بالاخره به نوعی می گذرند یا با آن ها زندگی می کنند ولی هم چنان با شور و انرژی ادامه می دهند. با وجود همه از دست دادن ها برای به دست آوردن آن چه ممکن است، آن چه باقی است، تلاش می کنند. افسردگی زمین نمی زندشان، شاید به پای شور زندگی که در وجودشان هست، نمی رسد.
من شعله را همیشه سال های سال این جوری دیدم و تحسین کردم با همه شباهت ها و تفاوت هایمان، با همه اشک ها و لب خندهایمان سال های سال پیش. آن چه ستودنی ست قابل کتمان و نادیده گرفتن نیست؛ شور زندگی چنان قوی، خودش گویا و جاری ست.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر