سه‌شنبه، دی ۰۵، ۱۳۹۱

چشم احساس

بعضی چیزها هستند که فقط پایه حسی دارند؛ هیچ جوری هم نمی شود آن چه را حس می کنی، توضیح دهی یا برایش دلیل و مدرک بیاوری. ولی آن حس هست، گاهی وقت ها قوی. یاد گرفته ام در برابر این حس ها محتاط تر باشم. بهشان دقت کنم، انکارشان نکنم، گاهی نشنیده گرفتن یا انکارشان پی آمدهای ناخوشی برایم داشته. ولی صد در صد هم نتیجه گیری نکنم و تا حد امکان بیانشان هم نکنم چون لزوما با منطق قابل اثبات نیستند و حتی بیان کردنشان ممکن است باعث سوءتفاهم یا برداشتی دیگر شود. فقط به عنوان یک ورودی برای پردازش بهشان نگاه کنم مثل حس کردن حرارت، مزه کردن، بوییدن یا هر ورودی حسی دیگر.

هیچ نظری موجود نیست: