در بین خشم و عصبانیت دیگران، زبان به دندان گرفتن و صبر کردن، از درس های تجربه و بلوغ است. عصبانیت در عصبانیت ممکن است حاصلی نداشته باشد جز سوزاندن و ویرانی. صبر کردن و انتخاب راه مناسب برای بهبود اوضاع، نه ضعف است نه لزوما کوتاه آمدن در برابر نقطه اختلاف؛ که دقت نظر و محبت با درایت است برای تسهیل و تعادل. کار آسانی نیست ولی تجربه کمک می کند به پر رنگ شدن و به کار بردنش.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر