این چند شاخه را جدا جدا در گل دان های کوچک مختلف کاشته بودم. حالشان خیلی خوب نبود. یکی از قناری ها، مدتی که این جا بود، بهشان می رسید و دست های سبزش، حالشان را خوب کرد.
کنار پنجره کنار هم ردیف شده اند. اولی مدتی ست گل داده، گل های مقوایی کوچک و سرخابی. دیروز که آب شان می دادم، دیدم گل دان کناریش هم کم کم غنچه داده. هر دو در سرمای زمستان، تصمیم گرفته اند فارغ و بی محابا گل دهند، حتی کنار این پنجره که آن سویش گاهی این شب ها به منفی سی درجه رسیده.
گرچه پدیده ای علمی ست ولی باز کم نمی شود از یاد آوری این که گاهی هم نشینی با گل، گل می کارد در وجود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر