به به به! عجب دیوار محکمی! جنسش از بتون آرمه است. هر چه مشت بر آن بکوبی، آخ هم نخواهد گفت. به کسی هم نیازی ندارد ولی خوب می شود لحظه ای ایستاد و به او تکیه داد و پس از رفع خستگی، رفت. باران بیاید، برف ببارد، صاعقه بزند؛ تفاوتی ندارد. هر اتفاقی بیفتد، دیوار در سکوت تحمل خواهد کرد و هم چنان پابرجا خواهد ماند. صدایی هم از آن برنخواهد خواست؛ محکم و استوار است. دیوار است آخر!
ولی چه کسی می داند که پشت این دیوار سخت محکم، کودکی لرزان پناه گرفته است که از رویارویی با دنیای واقعی می ترسد...
۳ نظر:
salam! kheili khoshhal shodam ke injaa ro didam :)
salam. khoshhalam ke minevisi. delam barat tang shode bood. adam eentori hedeaghal ye joorayee ehsase ertebet dashtan mikone.
سلام ! من هم خوشحال شدم از دیدن یک دوست قدیمی ... همیشه شاد و موفق باشی
ارسال یک نظر