مجنون

می زنی تو ، می زنی تو،

زخمه ها ، بر می رود ، بر می رود

زخمه ها ، بر می رود ، بر می رود

تا به گردون زیر و زارم زیرو زارم روز وشب

.....

روز و شب را همچو خود ، مجنون کنم ، مجنون کنم

روز و شب را کی گذارم ، روز و شب ، روز و شب

و من این گونه غرق در "بی قرار" شهرام ناظری هستم. خودش آمد و خودش در گوشم تکرار می شود گاه و بی گاه این چند روز.

یاد گرفته ام که خودم را از حال و هوا و گرایشم به موسیقی آن لحظه بازشناسم؛ ولی این یکی را که همین طور تکرار می شود، از درون خواسته و بی هیچ مناسبتی، در نمی یابم...

تا به گردون زیر و زارم زیرو زارم روز وشب

...

روز و شب را همچو خود ، مجنون کنم ، مجنون کنم

...