باران از پنجره اتاق منهمه چیز آرام است. کم کم هوا گرم می شود و رطوبت بیش تر و بیش تر. آسمان که تا به حال صاف به نظر می رسید، خاکستری می شود و پر از ابرهای انبوه. و ناگهان سیل آسا می بارد؛ می بارد و می بارد؛ بی هیچ مقدمه ای، با سرعت و شدتی زیاد و ناگهانی با صاعقه هایی که دل زمین را می لرزاند...
باران های استوایی، اوج احساسند؛ اوج غم، دل تنگی، شادی، شگرفی.
۱ نظر:
emrooz asr bazam yeki az roozaei bood ke baroone ostovaei dashtim. too canteen neshaste boodam ke yeho shoroo be baridan kard. nemidoonam chi shod yade ein jomlehat oftdam: باران های استوایی، اوج احساسند؛ اوج غم، دل تنگی، شادی، شگرفی
nemidoonam shayad be khatere einke dele khodamam bad joor gerefte bood. ye ho nemidoonam chem shod pa shodam too oun baroon ke gonjishkaham ye ja panah migiran shoroo kardam rah raftan. khoob ke sardio khisie baroon tamame saro sooratamo pooshoond garmaye ashkam ke hamin joor mighaltidano mioomadan paein sooratamo garm kard.
are manam baroonaye ostovaeio doost daram, chon dige majboor nistam ke ashkamo az baghye ghayem konam.
ارسال یک نظر