جشن تیرگان*، یکی از ساحل های وسط شهر، شنبه شب، فضای باز، کنسرت آزاد، دی جی های ایرانی که با شور و شعف روی صحنه اجرا می خوانند و ایرانی هایی که دارند با تمام شور و هیجان دست می زنند و جیغ می کشند، غیر ایرانی هایی که رد می شوند. همه جا شلوغ، همه شانه به شانه هم در فضای باز ایستاده، بدون این که شعرهای خواننده واضح شنیده شود، همه دست ها بالا و همه در جای خود در حال حرکت. خانمی با چهره آسیای جنوب شرقی با زحمت راه خودش را میان جمعیت باز کرده، آمده جلو تر ببیند چه خبر است؛اول با گیجی به این جمع پر هیجان نگاه می کند، بعد او هم دست هایش را می برد بالا، دست می زند و می خندد.
مانده بودم غیر ایرانی هایی که از کنار ساحل رد می شوند، چه حسی دارند. مردم هر جایی یک جورند. من این همه هیجان زدگی فرهنگی مان را خیلی دوست دارم؛ همین که با کوچک ترین اشاره و ندایی، شادی می کنیم و می رقصیم. غیر از خودمان، از بین آدم هایی که دیده ام، برزیلی ها و هندی ها هم معمولا همین طورند؛ با نوای آهنگ، دیوانه وار شادی می کنند با تمام وجود.
* فستیوال ایرانیان کاناداست که هر چند سال یک بار برگزار می شود.
مانده بودم غیر ایرانی هایی که از کنار ساحل رد می شوند، چه حسی دارند. مردم هر جایی یک جورند. من این همه هیجان زدگی فرهنگی مان را خیلی دوست دارم؛ همین که با کوچک ترین اشاره و ندایی، شادی می کنیم و می رقصیم. غیر از خودمان، از بین آدم هایی که دیده ام، برزیلی ها و هندی ها هم معمولا همین طورند؛ با نوای آهنگ، دیوانه وار شادی می کنند با تمام وجود.
* فستیوال ایرانیان کاناداست که هر چند سال یک بار برگزار می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر