جالب است که این جا گاهی در مسیرهای گذر می بینی که بچه های خردسال در حال حرکت، زمین می خورند و معمولا بدون گریه و زاری بلند می شوند و دوباره به بازی یا راه رفتن ادامه می دهند. بزرگتر همراهشان هم واکنش خاصی نشان نمی دهد؛ نه تلاش می کند بچه را در بر بگیرد، نه بلندش کند یا او یا زمین را محکوم کند. انگار برای بچه و همراهش "زمین خوردن" و "دوباره برخاستن" اتفاقی عادی و طبیعی است.
گاهی وقت ها با دوستان در مورد این موضوع حرف می زنیم. این با الگوهای رایج کودکی بیشترمان فرق دارد.
این طوری انگار زمین خوردن، اشتباه نیست؛ کسی مقصر نیست؛ دلیلی هم برای ترس از افتادن نیست، خودت بعد بلند می شوی!
جالب است اگر زمین خوردن و برخاستن در زندگی هم این قدر طبیعی باشد.
۵ نظر:
سلام
جالبه! ديروز راديو نتيجه يه سري تحقيقات روانشناسي رو مي گفت. تحقيق كردن ديدن موفقترين آدمها اونائي هستند كه بيشترين شكست ها رو داشته اند !!!
اونجا انگار همه اينو مي دونن! اينجا اما انگار همه اينو برعكس مي دونن!!!
سلام،
شاید. البته اگه آدم ها بعد شکست، اون قدر امید و همت داشته باشن که برای همیشه روی زمین نمونن و بلند بشن.
دقيقاٌ
اما فراموش نكنيم كه با دست بچه رو گرفتن و بلندش كردن بهش آموزش اميد و همت نمي ديم!!!
از اين هم كه بگذريم , يه مسئله ديگه بيش مي آد . اونم اطرافيانه ! كه گاهي آدم ايستاده و اميدوار رو هم نا اميد مي كنند !!! اينا نمي تونن برواز ديگران رو تحمل كنند .
خدا به دور ;) :)
سلام،
چرا این قدر عصبانی؟
منظورم از امید و همت، در مورد نوشته ام از زمین خوردن بچه ها نبود. منظورم نتیجه تحقیقی بود که بهش اشاره کرده بودین. شاید آدم هایی که چندین بار شکست خورده اند و با امید و همت، دوباره بلند شده اند، به خوشی هایی تو زندگی برسند.
:)
عصباني نيستم ;)
يكي از دوستام مدام از يك بار زمين خوردنش ميگه! و اينكه ديگه تواني نداره!
هرچي ميگم بلند شو ! ميگه : نه! تواني نمونده ! بعد هم مرثيه سرائي ميكنه كه چنين بودم و چنان شد ! 3 ساله سر كار مدام اين حرفها تكرار ميشه !
من كه حدا رو شكر كاري به اين حرفا ندارم !
وقتي ديدم شما هم گفتيد :" البته اگه آدم ها بعد شکست، اون قدر امید و همت داشته باشن که برای همیشه روی زمین نمونن و بلند بشن." !!!!!!
تعجب كردم !
p:
اما مطمئنم كه اينجوري نيستيد !
ارسال یک نظر