سه‌شنبه، اسفند ۰۷، ۱۳۸۶

رنگ در رنگ

شادی هایمان را پر رنگ می کنی،
غم هایمان را نیز هم.
رنگ ها هرچه می گذرد، براق تر و حقیقی تر می شوند انگار. آن قدر که به راحتی از پوست می گذرند و به درون نفوذ می کنند. انگار هرچه می گذرد، اثرشان بیش تر می شود.
شکایتی نیست که این زندگی است.
تنها شاید طلب است؛
طلب توان و همت برای سپاس گذاری نعمت هایی که می بخشی؛
و طلب توان برای صبر و شکیبایی، برای تحمل هر آن چه فارغ از توان، ناهموار و جان کاه پیش می رود.

۳ نظر:

ناشناس گفت...

سلام
حال شما؟
اين لينك رو چك كنيد http://nargoli.persianblog.ir/
كودكي زيباترين فصل زندگيه! نه؟ خوش به حال اونا كه هميشه كودك مي مونن.

قاصدک وحشی گفت...

سلام

این بلاگ چقدر پر از مامانه! :)

ممنون.

ناشناس گفت...

خواهش مي كنم !
ايران داره بهار ميشه . انشا.. كه بهار رو بتونين بيائين ايران

شاد باشين