خودکفایی

دو سالی می شه که نرفتم آرایشگاه، ابرو بردارم. دو سال هست که خودم با سعی و خطا ابروهام رو مرتب می کنم. البته مورد عجیبی نیست؛ خیلی ها خیلی هم هنرمندانه خودشون در حد آرایش گرها، ابروی خودشون رو برمی دارن. ولی خوب، در حد من، این خودکفایی، یک جور تغییر قابل توجه هست.
چند وقت پیش خواستم از این خودکفایی دست بردارم و برای تولد دوستی، دوباره برم آرایشگاه ولی دلم نیومد خط ابرویی رو که بعد مدتی به زحمت دوباره مثل قبل ها پر شده، بسپارم دست یکی دیگه. برای جشن آخر سال شرکت هم پام باز نشد به آرایشگاه.
به طور عجیبی با همین خودکفایی خوش هستم؛ ابروهایم عالی و بی نقص و دقیقا مشابه نیستن. ولی از این که در کمی تا به تایی و خط معمولی خودشون، طبیعی هستند، راضی ترم. هزینه ابرو برداری به علاوه مالیات و انعام هم می ماند در جیب خودم. تجربه کشف راه های جدید و طرح های دل به خواه هم دست خودم هست که هیجان کوچکی هم دارد.