چند حفره کوچک روی زمین که با فواصل معین از هم روی خط یا انحنایی قرار دارند؛ آب هایی که با فواصل زمانی معین از درون حفره ها با فشار از زمین بیرون می زنند و ناگهان تا ارتفاعی بالا می آیند و دوباره روی سطح زمین فرود می آیند. فریاد کودکانی که بین این فواره ها می دوند و از هیجان این فراز و فرود ناگهانی با تمام وجود می خندند؛ بین ستون های آب های در حال حرکت می دوند و جیغ می کشند و در شادی غرق می شوند.
این فواره های کوچک روی سطح زمین پیاده روهای مناطقی از سنگاپور طراحی شده اند؛ کنار مراکز خرید، در مرکز شهر و خیلی جاهای دیگر.
دیدن بچه هایی که چنین ذوق زده در دنیای شاد و کودکانه خودشان غرقند، یکی از قشنگ ترین و به یاد ماندنی ترین نماهایی است که دیده ام.
این ایده های ساده و نوآورانه در استفاده از آب برای خلق شادی بسیار جالب است.
فواره دارایی هم تقریبا چنین فضایی دارد. این فواره یکی از بزرگ ترین فواره های آبی دنیاست که 13.8 متر ارتفاع دارد. چشمه آبی در وسط، فواره های آبی که از دایره بزرگی از بالا به پایین می ریزند؛ دور چشمه نماد و مشخصات صورت های فلکی مختلف سال وجود دارد؛ مردمی که از راهی می گذرند و خود را به چشمه آب می رسانند؛ آرزو می کنند و با شادی و امید دور چشمه می چرخند. کل ایده فرصتی است برای یادآوری شادی و امید.
۳ نظر:
چه بامزه. دقیقا مثل همین فوارهها که میگی تو تورنتو هم هست. عکس دوم این صفحه رو نگاه کن
http://blogs.mie.utoronto.ca/roller/oscar/entry/yonge
یا این یکی عکس رو
http://en.wikipedia.org/wiki/Image:Urbeach-christina-at-waterplay.jpg
چقدر قشنگ، چقدر جالب!
دقیقا تلاش کردم همین رو توصیف کنم!
خوب، سنگاپور الگو بردار ماهری است!
ممنون از عکس ها!
خواهش. این جا هم مکانیزم محاسبه زمانشون رو هم حتی نوشته :))
http://en.wikipedia.org/wiki/Dundas_Square
راستش من خودم هم خیلی دوست دارم این فوارهها رو... مخصوصا وقتی این بچه کوچولوها میرن اون جا صبر میکنن تا آب بیاد و ازشون بره بالا... و بعد بدو بدو میرن تا فواره بعدی...
ارسال یک نظر